Şimdi de yaşadığım deneyimi kuantum ile anlamaya çalışacağım.
Elime puding dökülmüştü…
Elime sıcak puding döküldü, acıdan kıvranırken, izlediğim bir video geldi aklıma.
Aslında elime temas eden bir şey yok, beyin bu acıyı yaratmak icin belirli kimyasallar, enzimler salgıladı ve bu hissi bende oluşturdu.
Beyin, aslında öğrenilmiş davranış sonucu bunu yaptı.
Ve kendime bunu itiraf ettiğimde, şiddetli bir şekilde acı hissederken, acı yok denecek kadar azaldı…
Ve geçti.
“Çift yarık deneyi”ni biliyorsunuz; yani maddenin ve dalganın nasıl davrandığını.
Bunu elektron tanesinde deneyimlediklerinde ise gözlemci olduğunda madde gibi, olmadığında dalga gibi davranıyorlar.
Benim bedenimi de sırasıyla, madde, molekül atom yapısına ayırdığımızda, benim de elektron gibi hatta ondan daha öte davranışlar sergileyebilmem gerekir değil mi?
Çünkü o bir elektron tanesi ben ise halife adayıyım.
Bilim diyor ki; “bir şeyi güçlü bir şekilde yaşıyormuş gibi hayal ederseniz, beyin yapınız tıpkı bu eylemi yapmış olan bireyin beyin yapısının halini alır.”
Yani ben sadece güçlü bir şekilde hayal ederek, beynimi bu eylemi yaptığıma inandırabiliyorum.
Bunu ben söylemiyorum, bilim söylüyor.
İnandırdığımda ne oluyor peki, eylem ortadan kalkıyor.
O halde ben, puding olayında, varolan bir olayı, olmamış gibi imgeleyip düşündüğümde, beynimi bu etki altında bırakıyorum.
Beynim bana değil, ben beynime hükmediyorum!
O halde ben düşünce/enerji ile bunu gerçekleştirebiliyorum.
Hayal etmek, imgelemek tıpkı elektronun bilinçli olarak maddeden, dalga formuna geçtiği gibi ben de düşünce sistemimi değiştirerek etki yaratabiliyorum.
Düşünce ile ilgili sadece bir örnek;
“İnsanlar, ağzından çıkan cümlelerin, beyninden çıkan düşüncelerin, bütün evreni dolaşıp tekrar kendine geri döndüğünü bilse, eminim çok daha dikkatli olurdu.” Albert Eisenstein
.
Öz’ün İfadesi, dikGAZETE.com