Ukrayna halkının Zelenskiy’ye tahammülü kalmadı
MOSKOVA
24 Şubat 2024 tarihinde Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in, Rus ordusuna, Donbass’ta “Özel Askeri Harekat” emri vermesinin ardından dünyaya bir “kahraman” sunuldu. Batılı medya kuruluşlarının parlattığı bu “kahraman”, “Vladimir Zelenskiy”den başkası değildi.
Vladimir Zelenskiy, çatışma iklimini iyi kullanarak ilk dönemlerde iyi bir ‘PR’ (Public Relations) yaptı. Zelenskiy, kendisi için özel stüdyolar inşaa ettirerek bir fenomen gibi buradan sözde “başarılarını” anlattı. Yüksek teknolojili kameralar ve iyi montaj ekibiyle Zelenskiy bazen çatışma bölgesindeydi.
Rus ordusu aslında Kiev’in merkezine yaklaştığında Putin’in, “diplomatik çözüm” hamlesiyle ilerlemeyi durdurmuştu. Zaten Ruslar’ın, “Kardeşlerimiz” dediği Ukraynalılar ile savaşma niyeti yoktu. Bu nedenle sorunun siyasi olarak çözülmesi gerekiyordu, ancak batılılar buna izin vermedi. Zelenskiy o dönem aslında sığınağındaydı; cephede değildi. İşin doğrusu iyi stüdyolar inşa etmişlerdi.
“Dünyanın kahramanı” yine yücelmişti. İstanbul’daki müzakerelerden kaçarken bile “Ruslara yenilmedik” mesajıyla dünyaya kendini kanıtlama peşindeydi. Dünya kamuoyunun Zelenskiy’e olan hayranlığı arttıkça Ukrayna halkının “Biat”ı da artıyordu. Artık muhalefet falan da kalmamıştı. Zaten konuşan, “Rus ajanı” olarak suçlanıp yok edilebiliyordu.
O dönemlerde Rus ordusu ile Kiev rejim ordusu arasındaki çatışmayı yakından izledim. Haberler yazdım, yazılar yazdım. Birçok analiz okudum. Hala da bunları yapmaya devam ediyorum.
O dönem, Zelenskiy’in arkasındaki rüzgarın yok olacağını ve günün birinde Ukrayna halkının Zelenskiy’den hesap soracağını söylemiştim.
Rus halkı “Öcü” gibi gösterildi. Rus ordusu işgalci gibi anlatıldı. Ukrayna halkının, kardeşleriyle bağı kesildi. Olağanüstü bir düşmanlık algısı oluşturuldu. Meselenin NATO’nun, Kiev rejimini kullanarak Rusya’ya saldırma amacı olduğu gerçeği maskelendi. Avrupa’daki Ruslar linçlendi, Rusların paralarına ambargolar konuldu.
Ukrayna halkının o dönem, rejime biat etmelerinin ardında sadece maniplasyonlar ve batılıların sempatisi vardı.
Bu işin derinlerinde olup-biteni ilk zamanlar düşünemediler bile. Bugüne gelelim; Avrupa liderlerinin birçoğu gitti.
Bazı batılı ülkeler, Rusya ile diyalog açılması için siyasi kararlar aldı, bazı hükümetler Rusya ile ikili anlaşmalara başladı.
Bazı batılı ülkeler, Rusya’ya düşmanlığını sürdürürken yanlarındaki uyduları bir bir yok olmaya başladı. Rusya düşmanı hükümetler ise halkından kopuk kararlar alarak Kiev rejimini desteklemeye devam ediyor. O hükümetlerin de sonu gelecektir.
Bu anlamda ülkemin (Türkiye’nin) duruşu gerçek anlamda takdir edilesiydi. Hem NATO üyesi olan hem de AB ile siyasi bağı olan Türkiye, tüm tehdit ve şantajlara rağmen Rusya ile ilişkisini kesmedi. Her zaman barış için çabaladı. Rus petrol ve gazının ihtiyaç sahibi ülkelere ulaştırılması konusunda sorumluluk aldı. Rusya ile ticari bağlar kesilmedi. Elbette batılılarla aynı askeri birlik içerisinde olan bir ülkenin Kiev rejimine silah sağlaması gerçeği de var. Bunun da normal olduğunu düşünüyorum. Sonuçta Rusya ile tam müttefiklik ilişkisi olmayan bir ülkenin Kiev rejimine de bazı destekleri çok normal. Ancak burada önemli olan Ankara’nın, Batı’ya tam teslim olmaması, batılıların borazanlığını yapmamasıdır.
Hatırlamakta fayda var; Ukrayna’daki çatışmaların başlarında Zelenskiy’in gerçek yüzüne dair eleştirileri de ilk Türkler diler getirmişti. Türklerin bu anlamda objektif duruşunu da görmezden gelemeyiz.
Bugüne geldiğimizde Ukrayna’da işler yolunda değil. Kiev rejimi ordusu, cephede kritik yerleri kaybetmeye devam ediyor. Rusya ordusu, Ukrayna’nın Donbass’taki ikmal hatları için hayati önem taşıyan ve yaklaşık 14 aydır operasyon düzenlediği Pokrovsk kentine girdi. Bu kent tamamen Rusların eline geçtiğinde batılıların çaresizliğini de göreceğiz. Çünkü Rus ordusunun ilerleyişi hızlanacak, Ukrayna ordusunun bölgedeki teslimiyeti artacak.
Siyasi olarak Vladimir Zelenskiy, dünya kamuoyundan desteğini yitirdi. Herkesin malumu o artık bir şovmen.
Ukrayna halkı için ise Vladimir Zelenskiy bir “Zalim”.
Ukraynalılar, batılıların amaçlarına hizmet etmek istemiyor. Bu savaşın kendi savaşları olmadığını anladı. Zaten birçok Ukraynalı, Avrupa ülkelerine kaçtı. Siviller, Kiev rejim ordusuna katılmak istemiyor. Odessa’da, Kiev ordusuna asker toplayan birlikler saldırıya uğruyor. Araçları halk tarafından devriliyor. Ukrayna istihbarat üyeleri birçok genci takip edip, onlara tuzaklar kurarak yakalıyor, onları yaşamlarından koparıp Donbass’taki Kiev rejim birliklerine teslim ediyor.
İşte Ukraynalılara göre bu zalimlik.
Artık her şey pamuk ipliğine bağlı. Batılı Kiev rejimi destekçileri bir bir sahneden düşüyor, cephede Rus ordusu, rejim birliklerini yok ediyor, Zelenskiy’in stüdyosunda artık raytingi yüksek çekimler yapılamıyor. Halkın nefesi artık Zelenskiy’in ensesinde.
Bundan sonrası artık önemli.
Zelenskiy’i ancak müzakereler kurtarır. Ya çatışmanın siyasi amaçla sonlanması için çabalar ya da tarih sayfalarında halkı tarafından itibarsızlaştırılan liderler arasında anılır.
Batılılar ve Kiev rejimi temsilcileri, müzakerelerden kaçtıkça Rus ordusu operasyon amaçlarına daha da yaklaşıyor.
Düşünün; savaş uzasın, Rus ordusu ve Kremlin yıpransın diye kendilerini mahvetmeye devam ediyorlar.
.
Erhan Kuadzba, dikGAZETE.com