29-08-2016 15:56
KAYSERİ
Ekmek teknesini Kayseri'nin Sarıoğlan ilçesindeki Tuzla Gölü'nde kuran Seyfi Turan, yarım asırdır gölden geleneksel yöntemlerle çıkardığı tuzu satarak geçimini sağlıyor.
Salça, peynir, hamur ve turşu gibi ürünlerin yapımında daha çok kullanılan tuzu gölden çıkarıp vatandaşın sofrasına ulaştıran Turan (56), göle ulaşmak için sabahın ilk saatlerinde at arabasıyla yola koyuluyor.
Turan, at arabasıyla bir saatlik yolculuğun ardından göle ulaşıyor. At arabasını gölün kıyısındaki kuru alana bırakan Turan, batmamak için "helik" adını verdiği tahta ayakkabıları giyerek tuz çıkaracağı alana doğru "beyaz yolculuğa" başlıyor.
Turan, geçimini sağladığı tuzuna ve onu bu zorlu yolculukta yalnız bırakmayan atına gözü gibi bakıyor.
Turan, zorluklarla dolu bu işte bir yandan da zamanla yarışıyor. Güneş ışınlarının yumuşattığı zeminden tuz dolu tekneyi kıyıya çekmenin zor olduğunu tecrübe edinen Turan, at arabasını güneş göl yüzeyini çamurlaştırmadan önce doldurmak aralıksız çalışıyor.
Civar köylülerin "beyaz ekmek" olarak nitelendirdiği tuz dolu arabasıyla evine ulaşan Turan, alın teriyle ekmeğini çıkarmanın verdiği huzurla dinlenmeye geçiyor.
Ekmek teknesini Kayseri'nin Sarıoğlan ilçesindeki Tuzla Gölü'nde kuran Seyfi Turan, yarım asırdır gölden geleneksel yöntemlerle çıkardığı tuzu satarak geçimini sağlıyor.
Salça, peynir, hamur ve turşu gibi ürünlerin yapımında daha çok kullanılan tuzu gölden çıkarıp vatandaşın sofrasına ulaştıran Turan (56), göle ulaşmak için sabahın ilk saatlerinde at arabasıyla yola koyuluyor.
Turan, at arabasıyla bir saatlik yolculuğun ardından göle ulaşıyor. At arabasını gölün kıyısındaki kuru alana bırakan Turan, batmamak için "helik" adını verdiği tahta ayakkabıları giyerek tuz çıkaracağı alana doğru "beyaz yolculuğa" başlıyor.
ATLI ARABASIYLA... PLASTİK TEKNESİYLE...
Gölden kürekle kazıyarak çıkardığı tuzu plastik tekneye dolduran Turan, hayatın zorluklarına karşı tutunmasını simgelercesine asılarak iple sürüklediği tuz dolu tekneyi at arabasına kadar götürüyor. Tuzu at arabasına dolduran Turan, kendisi gibi tuz çıkaran köylülerle keyif çayını içtikten sonra köye varmak için yola çıkıyor.Turan, geçimini sağladığı tuzuna ve onu bu zorlu yolculukta yalnız bırakmayan atına gözü gibi bakıyor.
Turan, zorluklarla dolu bu işte bir yandan da zamanla yarışıyor. Güneş ışınlarının yumuşattığı zeminden tuz dolu tekneyi kıyıya çekmenin zor olduğunu tecrübe edinen Turan, at arabasını güneş göl yüzeyini çamurlaştırmadan önce doldurmak aralıksız çalışıyor.
Civar köylülerin "beyaz ekmek" olarak nitelendirdiği tuz dolu arabasıyla evine ulaşan Turan, alın teriyle ekmeğini çıkarmanın verdiği huzurla dinlenmeye geçiyor.
