İki muhteris İslamcının toplumda açtığı yaralar!..

İKİ MUHTERİS İSLAMCININ TOPLUMDA AÇTIĞI YARALAR!..

ZÜRİH, İsviçre

Türkiye, yakın tarihinin en muhteris iki dincisinden biriydi Fetullah Gülen. Bir yıl önce bugünlerde, 1999’dan beri hayatını sürdürdüğü Amerika’da öldü.

Diğeri yaşıyor!..

Her ikisi için de kanaatim; çevreleri kötü, kendileri daha / en kötü…

Müslüman odur ki sana Allah’ı hatırlata! İkisi de bana o hissi hiç vermedi!

Çok benzerlerdi, “birbiriydiler” adeta. Bir bütünün iki parçası gibi, dikotomik…

İşte bu sebepledir ki, hiç hazzetmedi biri ötekinden. Kişi kendinden bilir işi kabülünce, birbirlerinin kafasından geçenleri okuyabiliyorlardı. Mertçe savaşmayı tercih etmediler hiç. Rakibin elini bilen pokerci gibi “strateji” yürüttüler.

Aynı kutupların birbirini itmesi fizik kuralı gibi itişirlerdi. Her biri, bir diğerini varoluşsal tehlike olarak kodlamıştı. Nefret; onların arasındaki yegâne sahici bağdı.

Güç, iktidar, hükmetme tek öncelikleriydi. Güçlendikçe başları döndü, hükmettikçe zalimleşti ikisi de.

Mecburen bir araya gelip konuştular, uzaktan selamlaştılar. Hatta bir dönem ortaklaştılar. Birbirlerinin ayağına basmadan, bir süre yol da aldılar. Çatışmaları kaçınılmazdı, iki cambaz bir ipte raks edemezdi. Ve çatıştılar…

Olan milyonlarca taraftarlarına oldu. Bir tarafta, öldürülenler, hapsedilen, sürgün edilenler, malı-mülkü işi gasp edilenler; dünya hayatında büyük bir zulme maruz kaldılar.

Diğer tarafta, zulmün yanında yer alıp, boşaltılan kadrolara, el konulan mala-mülke çökenler, “ohhh” diyenler, katiller; üç günlük dünya hayatını, menfaatleri uğruna mahvedenler…

Değdi mi, böyle mi olmalıydı?

O öldü diye bayram edenler oldu, öteki ölmeyecek mi, sen-ben ölmeyecek miyiz? Allah, müntakimdir ama kişisel hırsların intikam alıcısı değildir.

Hiç mi ders çıkarmadınız? İnandığınız kitabı hiç mi okumadınız?

Fetullah Gülen, 15 Temmuz’dan sonra, eğer bir uçağa atlayıp gelseydi, dikilip düşmanının karşısına “Yol arkadaşlarımı, yoldaşlarımı bırakın. Bitirin şu zulümlerinizi! Bütün sorumluluk benimdir ne yapacaksanız bana yapın!” deseydi, ne bu kadar acı yaşanırdı ne de zalimler bu kadar cü’retkâr olabilirlerdi.

Bütün oyun bozulurdu. Yapmadı bunu. İhtirası, yenilgiyi kabul etmeye -yol arkadaşları için bile olsa- engeldi.

Ölümünün ardından geçen bir yılda, siyasi iktidar ve onun başı da “örgüt lideri dar-ı bekaya irtihal etti, hesabı berzâh aleminde, bırakalım artık mazlumların yakasını” demedi. Yüzbinlerce aile, milyonlarca insan; soruşturmalar, gözaltılar, hapisler, işkenceler, sürgünler, ölümler, dindirmedi öfkesini. O da ihtirasının yolunda köleliği seçti.

Çıkarsız dostluklar olmadığı gibi soylu düşmanlıklar da olamadı bizde. İki tane kötü kalpli muhterisin tahrikiyle, milyonlarca insan ayrıştı. Kutuplaştı, karşıtının gözünü oymaya ahdetti. Yıllarca sürecek nifak tohumu saçıldı.

.

Güven Akıncı, dikGAZETE.com