Give Me the Words Cause Words Worth
“Düşüncelerin söze dönüşmüş hali başlı başına bir büyüdür” demiştim.
Her kelimenin bir kütlesi, hacmi ve ağırlığı olduğunu düşünün. Hikâyede geçen Majisyen, sözcüklere bu minvalde hükmedebilen usta bir simyacı...
Majisyen, sol eliyle sıkıca kavradığı asasını kaldırıp, yüzünü gökyüzüne çevirerek başlattı: Ad impossibilia nemo tenetur! Yıldızlar karanlığa gömüldü, gökyüzündeki her şey silindi...
Sonra, “Ab Jove principum!” dedi ve yeniden dizdi gezegenleri ve gökyüzündeki diğer her şeyi, arzu ettiği sırayla.
Renkler, canlılar, sesler, nefesler ve zaman değişti. Omzunun üstünden çevirdiği bakışlarıyla “Sanat bildiklerin kadar değerlidir; iyi bir sanatçı aynı zamanda iyi bir büyücüdür de" dedi; sigarasını yaktı, pelerinini savurarak gitti.
Savrulan pelerininin rüzgârı hepimizi uyuttu.
Geride bıraktığı gölgesinde bambaşka bir dünyaya uyandım o gece.
Bazen uykuyla uyanıklık arasında zihnimizi meşgul eden sorular sorarız. Ancak o zamanlar Majisyen'in sesini duyarım zihnimin alacakaranlığında.
Onu, pelerininin rüzgarından tanırım ve daha önce seslendirilmemiş o müthiş kelimelerinden.
Biliyorum gezegenleri yeniden sıraya koyduğu günden sonra geri dönmedi; çünkü işi bittiği zaman oyalanmayı sevmezdi.
Şunu da biliyorum ki hiç gitmedi yanıbaşımdan.
Şimdi her neredeyse muhakkak beni görüyor; maddeler dünyasında açıklanamayan o elemental yapısıyla varlığın hiç noktasında hüküm sürüyor.
Öyle güzel kombinasyonlar kuruyor ki sözcüklerden, O'na hiçbir şey söylememe gerek kalmıyor.
O, zaten söylemesi gerekeni biliyor.
.
Nickola Berrygele, dikGAZETE.com
.
