Sultan Abdülhamid ve Ruhşah Kadın: Osmanlı Sarayında Aşkın İzleri
Sultan II. Abdülhamid’i herkes tanır, ancak Sultan I. Abdülhamid pek bilinmez. Oysa kendi döneminde önemli işler yapmış, ülkesine değerli mimari eserler kazandırmış, imarcı ve yenilikçi bir padişahtı. Samimi, iyi niyetli ve gayretli bir hükümdardı. Sık sık kıyafet değiştirerek, tebdil-i kıyafet halkın arasına karışır, şikâyetleri bizzat dinler ve buna göre tedbir alırdı.
Merhametli ve Şefkatli bir Padişah…
Sultan I. Abdülhamid, (1725-1789) halkına karşı son derece merhametli ve nazik bir tutum sergiliyordu. 1782 yazında İstanbul’da çıkan büyük yangında söndürme çalışmalarına bizzat katılmış, bir itfaiyeci gibi çalışmıştı. Boş zamanlarında Harem’deki dairesine çekilip kitap okur, kadınlarıyla sohbet ederdi. Üzgün olduğu zamanlarda ise yedi dilsizin maharetlerini seyrederek dertlerini unutmaya çalışırdı.
Osmanlı Sarayında aşk…
Osmanlı padişahlarının aşk hayatı, yalnızca bireysel duygularla sınırlı kalmazdı; aynı zamanda siyasi ve kültürel bir boyuta da sahipti. Padişahların eşleri ve cariyeleriyle olan ilişkileri, Osmanlı hanedanının devamlılığını sağlamak açısından büyük önem taşıyordu. Ancak, bazı padişahlar için aşk, örneğin Sultan I. Abdülhamid için, sadece bir devlet meselesi değil, aynı zamanda içsel bir bağlılık ve duygusal bir sığınak anlamına geliyordu.
Ruhşah Kadın’a yazılan aşk mektupları…
Sultan I. Abdülhamid’in yazılı kaynaklarda başkadınefendi olarak Nüket Seza ve Hümaşah’ın isimleri geçse de onun gerçek aşkı Ruhşah isimli bir cariyeydi. Sürekli olarak ona dokunaklı mektuplar yazıyor, hatta “Ruhşah’ım! Hamîd’in Sana Kurban Ola… Ayağın altına yüzüm gözüm sürerek rica ederim” gibi son derece içten ifadeler kullanıyordu.
İşte Sultan I. Abdülhamid’in, Padişah’ı yalvartan Ruhşah Kadın’a yazdığı Osmanlıca aşk mektubu ve günümüz Türkçesine çevirisi:
Osmanlıca Mektup…
“Ruhşah’ım, Hamid’in sana kurban ola. Cenâb-ı Hallâk-ı Âlem cümle mahlûkatın hâlikıdır, bir kusur ile azâb eylemez. Efendim, sana bend olmuş bir kulunum; ister beni darb eyle, ister öldür. Sana teslimim. Bu gece gel, niyâzımdır. Billâhi sebebi illetim ve belki mevtim olursun. Ayağın altına yüzüm gözüm sürerek recâ ederim. Kendimi zaptedemiyorum billâhilâzim...”
Günümüz Türkçesi ile…
“Ruhşah’ım, Hamid’in sana kurban olsun. Yüce Allah, tüm varlıkların yaratıcısıdır ve bir hata ile cezalandırmaz. Efendim, sana bağlanmış bir kulum; ister beni cezalandır, ister öldür. Sana teslimim. Bu gece gel, yalvarıyorum. Allah şahidim olsun ki, hastalığımın sebebi sensin ve belki ölümüm de senin yüzünden olacak. Ayaklarının altına yüzümü gözümü sürerek rica ediyorum. Kendimi kontrol edemiyorum, Allah şahidim olsun...”
Bu mektup, Osmanlı sarayındaki aşkın derinliğini ve padişahların duygusal dünyasını gözler önüne seriyor.
Sultan I. Abdülhamid ve Ruhşah Kadın arasındaki aşk, Osmanlı sarayının en dokunaklı hikâyelerinden biri olarak kabul edilir. Padişahın yazdığı mektuplar, onun iç dünyasını ve aşk anlayışını yansıtan nadir belgelerden biridir.
Cihan Padişahını bir köleye “köle” yapan duygu dünyasının adıdır aşk!
*ايستديڭ رومان اولسون..*
*عشق ايله،*
.
Hülya Ayhan, dikGAZETE.com
.
