Allah için ağlayan gülen..
Allah için birbirini seven..
İki dosttan biri ölürse eğer..
Hayatta kalandır gerçek ölen..
Hasbi dostluğu bu kadar güzel anlatan bir başka dörtlük olabilir mi?.. Çok zor!..
Evet, böyle bir anlamlı dörtlükten sonra soralım:
Dostluk nedir?..
Dostluk, paylaşmaktır, güvenmektir, fedakârlıktır..
Hayat, dümdüz bir yoldan müteşekkil değildir.. Herkesin hayatında dönem dönem inişler ve çıkışlar olur ve hepimiz için de durum aynıdır..
Bu yüzden her gün mutlu ve neşeli olamayabiliriz..
Bazı günler kendimizi mutsuz ve kötü hissederiz..
İşte o zaman tıpkı bir jeneratör gibi dost girer devreye..
Ve işte o an en çok ihtiyaç duyulan şey sıcak bir dosttur, sıcak bir dost elidir..
Evet, dostlarımızla meselelerimizi, sevinçlerimizi ve problemlerimizi paylaşabiliriz; ama önemli olan o gerçek dostun nasıl bulunacağıdır..
Mutlu olduğunuz zaman yanınızda birçok insan bulabilirsiniz; peki ya mutsuz ve üzgün olduğunuzda da o insanlar yanınızda mıdır?..
Şairin dediği gibi;
Malla mülkle mağrur olma deme var mı ben gibi..
Bir muhalif rüzgar eser savurur harman gibi..
Dünya malı elde iken düşmanların dost olur..
Elde bir şey kalmayınca dost bile düşman olur..
Gerçek dostlukların insan hayatındaki değeri ekmek, su kadar değerlidir.. Maalesef insanların birbirlerine üstelik de bedava olan Allah’ın(CC) selamını bile zoraki verdiği bir dünyada, yine kimsenin birbirine güveninin az kaldığı şu zor hayatta, gerçek bir dostumuz ya da dostlarımız varsa şayet kıymetini bilmeliyiz!..
Netice-i kelam;
Arkadaş çok bulunur, ama gerçek dost zor bulunur..