"Hayy’dan gelir Hû’ya gideriz…” derken "çocukluk” da edebilir insan ama eşeklik etmemeli... Atasözleri, özdeyişler ya da özlü sözler olarak olur olmaz yerlerde de söylenen, söyleyene bilgiçlik, söylenene “ders” verir nitelikteki sözler… Eskiler, doğruca ve oturaklı söyler, söyledimi de tam yerinde söylerdi. Ve Asıl önemlisi, bilmeyen ve sözün hakkını veremeyen biri tarafından yanlış olarak söylenmişse o SÖZ, biri -yıkmadan, kırmadan, ezmeden- düzeltirdi. Şimdilerde, ne birinin ötekinin yanlışını düzeltmeye ne yanlışa yanlış demeye takati de çapı da yok sanki. “Haydan gelen huya gider" der bir çocuk da... Kimilerinin, "Hayy’dan gelip Hû’ya giden” olduğunu bilmez... Bakalım o sözlerin çok söylenen yanlışları ne, "orijinalleri" ise nasıl...
Yanlış Bilinen “Sözler”in orijinalleri!..
