Kırklareli
Bulgaristan'ın 1984-1989 yıllarında uyguladığı asimilasyon politikasına karşı çıkan Bulgaristan Türkleri, uğradıkları baskı ve zulmü aradan geçen yıllara rağmen unutamıyor.
????Bulgaristan'da 1975 yılında Cevat Mutlu ile evlenen Fatma Mutlu, iki kız çocuğu dünyaya getirdi.
Eşini 1982 yılında trafik kazasında kaybeden Mutlu, çocuklarına hem annelik hem babalık yaptı, aynı zamanda Bulgaristan hükümetinin Türklere yönelik baskı politikalarına karşı direnmeye çalıştı.
Asimilasyon sürecinde büyük zorluklarla karşılaşan Mutlu, iki kızını otobüs bagajında yer alan bir alet sandığına saklayarak Türkiye'ye gönderdi.
Kızlarından bir hafta sonra kendisi de anavatana gelen Mutlu, bugün Kırklareli'nde çocukları ve torunlarıyla huzurlu bir yaşam sürdürüyor.
"Mecburen ismimi değiştirdim"
68 yaşındaki Fatma Mutlu, 1984-1989 yıllarında ağır baskılara maruz kaldıklarını söyledi.
Asker ve polislerin köpeklerle evlerine baskın düzenlediğini anlatan Mutlu, "Bir gün işe gittiğimde iki asker, iki polis geldi. 'Adını değiştireceksin' dediler. Önüme kalın bir kitap attılar. 'Buradan isim seçeceksin' dediler. 'Seçmem, istemem.' dedim. 'İstemezsen işten çık.' dediler. İki çocuğum vardı, mecbur kaldım, değiştirdim." ifadelerini kullandı.
Mutlu, Bulgar makamlarının Türkiye'ye gitmemeleri için kendilerine belge imzalatmak istediğini ancak bunu kabul etmediklerini dile getirdi.
"Türkiye'ye gelmek için çok uğraştı"
Zorunlu göç sırasında Türkiye'ye gelmeye çalıştığını ancak başarılı olamadığını belirten Mutlu, süreci şöyle anlattı:
"1989 yılında zorunlu göç oldu. Eşyalarımı hazırladım, çıkış aldım ama çıkıp gelemedim. 1989'dan 1994'e kadar uğraştım. En sonunda 1994'te vize aldım, 'Geziye gidiyorum.' diye. Evimi sattım, parasını çocuklarıma verdim. Çocuklarımı saklı geçirdim. Çocuklarımı sakladığım yeri bir görseniz… Otobüsçülerin çekiç koyduğu alet sandığına yerleştirdik. İki çocuğum oradan geçti. Dayıları Edirne'de karşıladı. Sonra ben geçtim. Bir çantayla geldim. Bugünlere şükür."
"Hep korkuyla yaşadık"
O yıllarda hep korkuyla yaşadıklarını, o korkunun hafızasından silinmediğini ifade eden Mutlu, sözlerini şöyle sürdürdü:
"O yıllar bana sorulduğunda beynimden kan fışkırıyor. Çok çile çektim. Çocuklarımı alıp bir yere çıkamadım. Onları hiç konuşturmadım. 'Bir Türkçe kelime konuşacaklar.' diye aklımı kaybediyordum çünkü bir kelimeye ceza kesiyorlardı. Çocuklarımızı çok sıktık. O günler gözümün önüne geldiğinde beynim dönüyor. Hep korkuyla yaşadık."
Mezardaki dedesinin adı değiştirildi
Baskıya maruz kaldıklarını kaydeden Mutlu, mezardaki dedesinin Türkçe adının Bulgarca olarak değiştirildiğini anlattı.
Çok çileli ve üzüntülü günler yaşadıklarını belirten Mutlu, "Köye gittim, babam ağlıyordu. 'Niye ağlıyorsun baba?' dedim. 'Ölmüş dedenin bile adını değiştirdim bugün' dedi. 'Adımı değiştirdiler, onun da adını değiştirdiler.' dedi. Mezarda bile rahat bırakmadılar. O günleri hatırlamak bana çok zor geliyor. Bu yüzden evimi, yerimi sattım. Her şeyimi bırakıp bu anavatana adım attım. Çocuklarımı kurtardım. Buna şükrediyorum." diye konuştu.
"Türkiye'de yeniden doğdum"
Babasının da Türkçe konuştuğu için defalarca para cezasına çarptırıldığını belirten Mutlu, tüm zorluklara rağmen hayata tutunmaya çalıştıklarını söyledi.
Bulgaristan'dan geriye sadece annesi, babası ve kendisinin bulunduğu bir fotoğraf kaldığını ifade eden Mutlu, "Anlatılacak gibi değil. Onu yaşamayan bilmez. Rabbim kimseye yaşatmasın." dedi.
Türkiye'ye ilk adımını attığında büyük bir gurur yaşadığını vurgulayan Mutlu, anavatanda kendini yeniden doğmuş gibi hissettiğini dile getirdi.
Kaynak: AA
dikGAZETE.com